Categorie archief: groepswerk

appeltje eitje

IMG_8070De kop is eraf…

Drie weken geleden startte ik met mijn nieuwe groep. Een groepje met 19 lieve kindjes. Het is een groep 3. We hebben 3 kleuterklassen dus uit 3 groepen is een nieuwe groep gevormd. Ze kennen elkaar allemaal van gezicht, maar kennen ze elkaars talenten, elkaars schatten?? Hoogste tijd voor de introductie van de Schatgravers!

Ik had de kinderen in 3 groepen gezet. De oude kleutergroepen zeg maar. Want deze kinderen kenden elkaar immers al wel goed. Ik liet de kinderen een kaartje trekken en vervolgens mocht het kind aangeven bij wie die paste uit zijn/haar oude kleutergroepje en waarom! Ik had niet verwacht dat het zo bijzonder zou worden…

Het eerste kaartje was ‘eerlijk’. ‘Die past bij mijn vriend Daan want hij is mijn beste vriend en vrienden zijn eerlijk tegen elkaar!’

Rustig. ‘Mijn vriend is rustig. Wij kunnen rustig spelen.’ Dit was duidelijk een gevalletje ‘welke schat het ook is, ik noem de naam van mijn vriend’ wat ook mooi is maar opeens zag ik een vinger omhoog gaan van een heel lief, stil meisje en ze zei heel zachtjes ‘ ik ben ook heel rustig.’ Prachtig! Ze konden de kaart delen.

Slim. Giedo denkt diep na terwijl hij het kaartje bekijkt en roept opeens ‘Vic, want hij weet heel veel. Hij zei net nog dat als je met je vuist hard op je borst slaat, je dood gaat.’ Vic ziet mijn enigzins verwarde blik en stelt mij gerust. ‘Ja, als je echt heel hard je vuist hier krijgt dan klapt je long naar binnen en dat is heel gevaarlijk en dan kan je dood gaan.’ Oke Vic, the card is all yours!

Zeggen wat ik moeilijk vind. Eef kijkt rond en kijkt meteen Katy aan. ‘Katy vindt de letters leren soms moeilijk en dan vraagt ze hulp aan juf.’

Oplossingen bedenken. De kinderen van de oude groep blauw wijzen unaniem naar Johan. Ze roepen allemaal door elkaar. ‘Hij heeft in groep blauw heel veel klusjes voor juf gedaan en heel veel dingen gemaakt dat stuk was.’ Mijn eigen Bob de Bouwer in de klas!

Dingen onthouden. Deze was heel grappig. Ik had net die morgen een vergeetmomentje gehad. Ik wist niet meer op welke bladzijde ik in mijn boek was gebleven. Siem zei toen heel zachtjes ‘bladzijde 30 was je vorige week juf.’ En dat klopte als een bus. Toen we het kaartje trokken ‘dingen onthouden’ was ik alweer vergeten wie er die ochtend mij zo goed had geholpen! (Ieder zn talenten…) dus vroeg ik wie dat was. Heel voorzichtig ging het trotse vingertje van Siem omhoog. Dit kaartje had geen uitleg meer nodig.

Het laatste kaartje was ‘lief’ en ik vroeg wie er lief was. 18 vingers gingen omhoog. Daan keek wat verward. ‘Daan ben jij lief?’ vroeg ik. Hij haalde zijn schouders op. Ik vroeg de klas wie vond dat Daan lief was. Alle vingers gingen meteen de lucht in. Er kwam een big smile op Daan zijn gezicht en ook zijn vinger ging toen omhoog….

Even de balans opmaken:

  • Ik heb iemand die mij helpt met mijn vergeetachtigheid.
  • Iemand die mijn klas opknapt en dingen in elkaar zet.
  • Een slimpie vos, eerlijke kinderen, kinderen die hulp vragen én ze zijn allemaal lief..

Dit wordt een fantastisch jaar! Appeltje eitje. Marlees Loeff-gastbloggers SchatgraversDeze blog is geschreven door onze gastblogger Marleen. Marleen is moeder, van drie prachtige kinderen, getrouwd met haar liefste en juf op de Prinses Beatrixschool in Heemstede. Maar het allerbelangrijkst voor Marleen is dat zij zoveel mogelijk vanuit liefde leeft. Ook gastblogger worden? Al gastbloggend kun jij anderen inspireren met jouw verhaal, spelsuggestie en/of foto. Schrijf je graag? Vang je graag momenten met potlood of stift? Of kijk je de hele dag zoekend rond naar fotomomentjes? Dan zijn wij op zoek naar jou! Kijk hier voor meer info. 

Footer-600

adem in, adem uit

VGetAttachment-3.aspxandaag zoom ik in mijn Kanjeryogales in op de ademhaling. Bij het beoefenen van yoga is focus op de ademhaling heel belangrijk. Het helpt je om de houdingen (asana’s ) uit te voeren. Het ademen oefenen we altijd met ademspelletjes. Een perfecte gelegenheid om mijn pas aangeschafte nieuwe ‘schat’ in te zetten: Schatgravers.

Een aantal hier en nu kaartjes van het spel zet ik vandaag in het zonnetje. Zo wil ik de kinderen op een speelse manier bewust maken van hun ademhaling én van de schatten, die ze daarbij kunnen gebruiken.

Mijn groepje bestaat uit 5 kanjers van 6-7 jaar. Ze komen dichtbij in het kringetje zitten. Nieuwsgierig kijken ze naar de spulletjes die in de kring klaar staan. Ik heb een aantal hier en nu kaartjes geselecteerd en de kinderen mogen een kaartje kiezen. Ze kunnen niet wachten tot ze aan de beurt zijn.

Het spel helpt de kinderen enorm om in het NU te komen. Wat een spanning…, wat staat er op mijn kaartje?

Samen voeren we de opdrachten uit. ‘Diep ademhalen, waar kun je je ademhaling voelen?’ Onze tenen gaan ervan kriebelen. Het levert een heleboel gegiebel op!

Het karweikaartje ‘de bel door de lucht blazen’, prikkelt de fantasie van de kinderen. “Mijn zeepbel komt tot aan het plafond!”, roept er één.

Het is genieten om te zien hoe Schatgravers ervoor zorgt dat alle kinderen betrokken zijn en actief deelnemen. Na elke oefening mogen ze een schatkaart pakken uit het schatkistje pakken. Telkens vraag ik of ze deze schat ingezet hebben bij het karwei? Herken je de schat bij jezelf?

Rik pakt het kaartje vertrouwen. “Ook al heb ik astma”, zegt hij, “ik vertrouw op mijn longen”.

Met de karweikaart ‘Laat je buik zich vullen als een ballon’ gaan de kinderen meteen op hun rug liggen. Ze zijn trots op de dikke bolle ballonbuiken die ze maken. En natuurlijk kunnen echte ballonen niet achterblijven.

Eén ballon geven we door met de voeten. We laten hem dansen over onze benen, als de golven van het strand.

En de rode krullen van Annet, die dansen als de golven rondom haar gezicht. Met een glimlach van oor tot oor zegt ze “Het was leerzaam, leuk en grappig tegelijk!”.

Carla de Vos, gastblogger SchatgraversDeze blog werd geschreven door Carla. Zij geeft individuele yoga, Kanjeryoga, Tieneryoga en Ouder&kind yoga in haar bedrijf Flow4go.  Ze begeleidt schoolteams bij het invoeren van de methode Relax in de klas, een mix van kinderyoga, mindfulness en ademoefeningen en ze geeft les aan hoogbegaafde kinderen. Ze is te volgen via www.flow4go.nl of Facebook en Pinterest

 

Footer-600

roze?!

Vier jongens tegelijk bij ‘Momentje Eigenwens’. Voor het eerst. Meestal zijn ook meisjes bij. Sterker nog… meestal zijn er meer meisjes dan jongens. Eens per maand kunnen kinderen bij mij in de praktijk een creatieve activiteit komen doen, welke altijd in het teken van een thema staat en te maken heeft met zichzelf, hun ontwikkeling en/of de wereld om hen heen.

Dit keer gingen we Schatgraven.schatgravers eigenwens roze
We begonnen met het maken van de schatkisten. De jongens mochten het dunne tissuepapier scheuren en het met lijm op hun ‘schatkist-to-be’ plakken. Al het roze, de glitters en de diamantenplakkers had ik al een beetje aan de kant gelegd. Het blauw, groen en stoer lagen in het midden van de tafel. Voorzichtig vroeg ik aan de 6, 7 en 8-jarige jongens of ze ook roze, glitters of diamanten nodig hadden, vier paar ogen keken me verontwaardigd, verbaasd en licht geïrriteerd aan. Ze gaven geen verbaal antwoord, maar toen ik naar de acht rollende ogen keek wist ik dat ik het kon opruimen. Ondertussen vlogen groen en blauw door de praktijk en de lijm vloeide rijkelijk.

schatgravers eigenwens rozeDe schatkistjes die ondertussen voorzien waren van hun naam en mooie, stoere dierenplakkers, lagen te drogen toen ik het spel ging uitleggen. Al snel hadden de vier kanjers de mooiste kwaliteiten voor zich liggen.
We spraken over kleuren inademen, waarop ik unaniem het antwoord “Blauw!” hoorde.
We bedachten wensen voor onszelf. “Ik wens dat mijn konijn nooit doodgaat! Ik weet wel dat dat niet kan, hoor, want hij gaat al bijna dood, maar ik wens dat wel!”
In gedachten hoorden we vogeltjes tjilpen en we verzonnen wat we zouden doen als we onherkenbaar verkleed zouden zijn. “Rommel maken en dan weglopen!” Vier lachende monden, een bron van herkenning.

Vier jongens, vier keer stoer, vier keer blauw, vier keer rommel… maar toch zo verschillend.
De unanimiteit vervaagde bij de vraag ‘Noem iets wat je graag zou willen voelen’.
“Een dolfijn! Hou zou die voelen?”
“Ohhh, een tijger!! Mag een dolfijn?? Want dan zou ik graag een tijger willen voelen!”
“Ik wil voelen hoe het is om in de lucht te vliegen, net als een vogel of een vliegtuig.” Twee stralende ogen keken mij aan en ik wist dat hij zich voorstelde hoe het zou voelen.
Het laatste jongetje zei: “Blijdschap! Ik wil blijdschap voelen… Dat is een heel fijn gevoel!”

Toen de jongens alle vier de vijf beste schatten voor zich hadden liggen stopten we met spelen. De schatkist werd gevuld met een veer naar keuze, een lieveheersbeestje, een edelsteen en een geluksmunt. De schatten die ze hadden gevonden tijdens het spelen van het spel konden ook in de schatkist gestopt worden. Trots gingen ze hun vijf kwaliteiten op papiertjes schrijven.
“Mag ik de roze pen even?”

chantal harwig gastblogger SchatgraversDeze blog is geschreven door onze gastblogger Chantal. Ze houdt van roze, van tulpen en van foto’s maken. Ze is moeder en kindercoach, vanuit haar praktijk  “Eigenwens”. Ze vindt het heerlijk dat ze heeft geleerd zichzelf te zijn. Chantal is met haar praktijk te vinden op instagram en op Facebook. Neem snel een kijkje!

Ook gastblogger worden? Al gastbloggend kun jij anderen inspireren met jouw verhaal, spelsuggestie en/of foto. Schrijf je graag? Vang je graag momenten met potlood of stift? Of kijk je de hele dag zoekend rond naar fotomomentjes? Dan zijn wij op zoek naar jou! Kijk hier voor meer info. 

Footer-600

Tadaaaa, hier is Chantal!

chantal harwig gastblogger SchatgraversIk ben Chantal, geboren in 1977 te Haarlem en nu woonachtig in Twente, samen met mijn man, dochter (2001), zoon (2006) en onze shetlandpony’s.

Ik hou van roze, van lezen en van de zee. Van wandelen,  knuffelen en van de zonsondergang. Ik hou van tulpen, tekenen, van Oostenrijk en van foto’s maken.

Ik heb bijna 17 jaar in het onderwijs gewerkt als groepsleerkracht, maar het huidige onderwijssysteem en ik waren geen vrienden meer. Gelukkig kon ik na een aantal fijne gesprekken met mijn toenmalige werkgever, afstand nemen van het onderwijs. Het was voor ons beiden beter, denk ik.

Er volgde een periode van leren, ontwikkelen, ontdekken… van groei.
Wat heb ik vaak gedacht dat ik mijzelf kwijt raakte, dat ik niet meer wist wie ik was, maar ik kwam juist steeds dichter bij mijzelf te staan. Een Chantal die er altijd al was, maar die ik niet (meer) zag, ik vraag me zelfs af of ik haar al ooit had mogen leren kennen.

Inmiddels leef ik mijn “Eigenwens”. Ik kan mijzelf zijn en wat voelt dat goed!
Ik ben gecertificeerd en geregistreerd kindercoach en heb een prachtige praktijkruimte aan huis. Daar geef ik individuele coaching, weerbaarheidstraining in kleine groepjes en creatieve middagen. Momenteel leer ik om trainer te kunnen worden, zodat ik straks zelf trainingen/workshops kan gaan geven aan volwassenen. Binnenkort geef ik mijn eerste lezing, tijdens een ouderavond op een basisschool.

Na jarenlang te hebben gezwegen durf ik eindelijk van mijzelf te laten horen. Hoe bijzonder was het dan ook dat ik benaderd werd door Matty en Greetje of ik gastblogger wilde worden. Best een beetje spannend, best een beetje onwenning, maar leuk… Ja! Leuk!

Hier ben ik dan… in mijn voorstelblog.
Ik ben Chantal! En ik wens ieder kind een blij hartje. Wat is jouw ‘eigenwens’?

Chantal is met haar praktijk te vinden op instagram en op Facebook. Neem snel een kijkje!

Footer-600