Plaats van handeling: een groep zeven van een dorpsschool. Samenstelling groep: 22 jongens en negen meisjes. Spel van de dag: Schatgravers!
De leerlingen zaten al vol spanning te wachten toen mijn collega-coaches en ik de klas binnenkwamen. Een spel, leuk! Om de mannelijke en vrouwelijke energie een beetje te verdelen had elk groepje een paar meisjes. Ik had er twee. Twee rustige, bescheiden meisjes in een groep vol jongensenergie. Als in: gooien met de dobbelsteen op de grond van het lokaal in plaats van op de tafel, het moeilijk vinden te blijven zitten en niet altijd naar elkaar luisteren.
Dat vergde een flexibel ‘hoofd Schatgraven’. Hoe kon ik op speelse wijze het spel zodanig spelen dat iedereen er voldoende uit kon halen, iedereen aandacht kreeg en er ook nog op elkaar gereageerd kon worden? Nou, je krijgt wat je verdient, en in dit geval kreeg de groep veel doe-karwei-kaartjes. Zoals: doe alsof je een citroen eet. Iedereen deed mee, dus ineens zag ik acht zure gezichten in mijn groepje. Een opdacht die ook voorbij kwam: waar zou je nu naartoe willen vliegen? De antwoorden verschilden van naar huis tot naar Amerika. Maar ook: loop als een deftige meneer of mevrouw, waarbij de jongens mevrouwen nadeden (inclusief een nuffig hoofd en rokken vasthouden) en de meisjes meneren. En van ’doe alsof je een gouden medaille gewonnen hebt werd ter plekke een heuse ceremonie gemaakt, waarbij een van de kinderen de koning speelde die de medaille uitreikte aan de trotse winnaar. Als de concentratie laag is moet je creatief zijn, en go with the flow J
Na de pauze gingen de kinderen knutselen met hun schatten. Een meisje die klaar was met haar knutselwerk, ging daarna kijken bij haar klasgenoten. En werd meteen ontevreden over haar geknutsel. Hoe komt dat? Was de vraag. En: was je wel tevreden voordat je bij anderen ging kijken? Ja was haar antwoord. Conclusie van het meisje zelf: ik mag mezelf goed vinden zoals ik ben. Slik! Dat is een mooi voorbeeld van het geluk wat we hopen te geven met het Schatgraversspel!
Nabrander: de drukste uit mijn groepje vroeg aan het einde: wanneer komen jullie weer?
Dit bericht is geschreven door Babs. Babs woont samen, is moeder van een zoon en een dochter, coach en verhalenvinder, en vooral ook zichzelf. Ze helpt graag mensen in contact met zichzelf te komen door de rode draad in hun verhaal te vinden. Babs is een grote fan van het Schatgraversspel. Ze is te volgen via www.verhalenvinder.com, Facebook en Twitter.